بند شرابدار در جنوب شوشتر و بر روی شاخه‌ای از نهر داریون موسوم به نهر رقت یا اودلازین به صورت شرقی-غربی قرار گرفته است. نهر رقت كه از انشعابات نهر داریون است بعد از گذر از پخشاب داریون یعنی بند خاك به پل بند لشكر رسیده و با عبور از آن و بعد از گذر از چند بخش به بند شرابدار می‌رسد. این سازه را بین دو بنای آبی مهم پل بند لشكر و پل بند ماهی بازان شاهدیم كه در ضلع جنوبی آن قسمتی از حصار شهر قرار گرفته است.
بند شرابدار با دو انحناء در ضلع شرقی و غربی به طول ۳۵ متر، عرض ۲ متر و ارتفاع ۱ متر می‌باشد؛ كه دپوی نخاله‌های ساختمانی در پای اثر، قسمت‌های زیادی از آن را در زیر خود مدفون نموده است. مصالح بكار رفته در بند شامل سنگ لاشه و ملات ساروج است ساختار زیر بند ماسه‌سنگ یكپارچه می‌باشد كه بند بر روی آن قرار گرفته است. بدنه بند شرابدار به‌وسیله ملات ساروج پلاستر شده است كه همین امر باعث جلوگیری از فرسایش به‌ویژه هوازدگی اثر گردیده است
این بند با بالا آوردن سطح آب به‌منظور سیراب كردن قسمتی از اراضی كشاورزی و باغ‌های اطراف كاربری داشته است. نام شرابدار بر روی آن به‌واسطه باغ‌های انگوری است كه در اطراف بند بوده است.این بند به همراه پانزده اثر تاریخی دیگر شوشتر به صورت یكجا در نشست سالانه كمیته میراث جهانی یونسكو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسكو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید. همچنین این بند با شماره ۴۲۱۸ در فهرست آثار ملی ایران نیز ثبت شده است.
